Ψυχοθεραπεία για Ασθενείς με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Ατομική Θεραπεία

Ποιος είναι όμως αυτός ο προορισμός και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε, πόσο μπορεί ο ένας να βοηθήσει τον άλλο; Είναι πάντα οι καιρικές συνθήκες ευνοϊκές ή μέσα στη σχέση έρχονται και φουρτούνες; Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη : Πάντα έρχονται και φουρτούνες.  Άλλωστε η σχέση είναι αληθινή, και όχι ιδανική. Στιγμές που ήμαστε πολύ κοντά και στιγμές που η απόσταση και οι άμυνες μπαίνουν ανάμεσα μας και νιώθουμε σαν να είμαστε δυο ξένοι. Είναι αυτές οι στιγμές, που μέσα στη θεραπεία θα αναρωτηθείτε «Πως βοηθήθηκα σήμερα ; Γιατί να ξανάρθω; Γιατί δεν με κατάλαβε; Δεν έχει νόημα Θέλω να φύγω» Τότε είναι που το ραβδάκι της θεραπευτικής συμμαχίας διαλύει τις άμυνες και απενοχοποιημένοι θεραπευόμενος και θεραπευτής συνεχίζουμε το μαγικό ταξίδι της θεραπευτικής σχέσης, που όπως είπαμε και προηγουμένως είναι αληθινή και όχι ιδανική. 

Βασιζόμενοι σε αυτό το τελευταίο δουλεύουμε όλοι εμείς στο Ινστιτούτο Σχεσιακής & Ομαδικής Ψυχοθεραπείας, όχι μόνο στις ατομικές αλλά και στις ομαδικές θεραπείες που προσφέρουμε σε ασθενεις με Σκληρυνση.

Ομαδική Θεραπεία

Η Ομαδική Ψυχοθεραπεία στο ΙΣΟΨ είναι ένα εγχείρημα που ξεκίνησε το 2014 αφουγκραζόμενοι  τις ανάγκες του ασθενών με σκλήρυνση  για συνεδρίες πέρα των ατομικών. Πρόκειται για μια ομάδα ανοιχτής  διάρκειας με τη συμμετοχή 2 θεραπευτών.

Αυτό που κάνει την ύπαρξη της ομάδας ξεχωριστή είναι το ότι δίνεται η δυνατότητα στα μέλη της να δουλέψουν ταυτόχρονα και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο, μιας και οι περισσότεροι συμμετέχοντες κάνουν ήδη και ατομική θεραπεία στο Ινστιτούτο.

Για μας ατομική και ομαδική συνεδρία δεν αποτελούν δυο διαφορετικά, ξεχωριστά κομμάτια αλλά μια θεραπευτική ολότητα. Και εδώ η σχέση ανάμεσα στα μέλη αλλά και στους θεραπευτές είναι σημαντικό αντικείμενο προς διαπραγμάτευση.

Τα όρια και η εκμάθηση τους είναι σημαντική παράμετρος της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας . Είναι λοιπόν ο θεραπευτής ένας ακόμα βασανιστής ή μήπως τα όρια είναι προστασία απέναντι σε έναν ανοριοθέτητο κόσμο και μια ανεξέλεγκτη ασθένεια; Πολλές φορές στις θεραπείες, αυτά τα «βασανιστικά» όρια γίνονται σταθερό σωσίβιο σωτηρίας στο φουρτουνιασμένο ωκεανό της Σκλήρυνσης , και είναι εκεί που το όριο δεν είναι πια περιορισμός αλλά πλαισίωση και σιγουριά. Αυτό δεν ψάχνουμε όλοι;

Τι άλλο ψάχνουμε όμως στη θεραπεία; Η για να το θέσουμε αλλιώς ποιος είναι ο στόχος μας σε μία τέτοια διαδικασία;

Θα ήταν πολύ απλό να σας πούμε  ότι θεραπευτικός στόχος των συνεδριών είναι η διατήρηση της ψυχικής ηρεμίας ώστε να μην επιβαρύνεται η νόσος. Αυτό που κάνει η ψυχοθεραπεία είναι να δώσει στο άτομο την δύναμη και την ισορροπία να διαχειριστεί μια σοβαρή ασθένεια, όπως η Σκλήρυνση. Άρα ναι με ένα τρόπο , η διατήρηση της ψυχικής ηρεμίας είναι θεραπευτικός στόχος, αλλά όχι ο μόνος. Στόχος είναι να μπορέσουν τα άτομα με  Σκλήρυνση, να επικοινωνήσουν στους γύρω τους χωρίς ενοχές αυτό που βιώνουν , και τί σημαίνει για κάποιον να ζει με ένα αυτοάνοσο νόσημα. Στόχος είναι να αποδεχτούν  την ασθένεια και να προχωρήσουν παρακάτω μαζί της. Στόχος είναι να μην σας ακινητοποιήσει ψυχικά. Στόχος μπορεί να είναι ο καθένας να βρει και διαχειριστεί  τον θυμό του. Έναν θυμό που στράφηκε προς τον εαυτό και  «γέννησε» την ασθένεια, και έναν άλλο θυμό που «γεννήθηκε» από την ύπαρξη της ασθένειας αυτής, έναν θυμό που θα δουλευτεί τόσο στην ομαδική όσο και στην ατομική θεραπεία.

Χιλιάδες στόχοι ξεχωριστοί για τον καθέναν, είτε που αφορούν, είτε που δεν αφορούν την Σκλήρυνση. Χιλιάδες στόχοι που γεννιούνται στα πλαίσια της ομάδας. Η μοναδική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα μέλη της αλλά και τους θεραπευτές,  βοηθάει στο να βρούμε αυτό που ψάχνουμε όλοι, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε Σκλήρυνση, έναν υγιή τρόπο ζωής, έναν υγιή τρόπο αλληλεπίδρασης και συνύπαρξης.

Ίσως λοιπόν αν πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα «πως βοηθάει τα άτομα με Σκλήρυνση η ψυχοθεραπεία που προσφέρουμε εμείς στο ΙΣΟΨ, θα έλεγα ότι με έναν απλό, ανθρώπινο και ταυτόχρονα σχεδόν μαγευτικό τρόπο,  ενθαρρύνουμε να δημιουργηθούν υγιείς σχέσεις, πρώτα στο θεραπευτικό δωμάτιο, στην ομάδα και μετά και στον έξω κόσμο, ακόμα και όταν υπάρχει μια  ασθένεια, η Σκλήρυνση, που κλείνει το μάτι από τη γωνία.